Bezoek uit de 13e eeuw

Op uitnodiging komen personages op bezoek uit de lokale geschiedenis rond 1175-1276, gestoken in kleding uit die tijd, vertellen over hun leven en hun relatie tot Emo en Menko. De 5-minuten verhaaltjes van de wierdenbewoners uit Fivelgo bieden ons een verrassende kijk op de geschiedenis van onze provincie Groningen van toen. Afhankelijk van de personages kunnen verschillende onderwerpen aan de orde komen. Zoals het dagelijks leven in de 13e eeuw; studeren in Oxford, hoe families in Frisia beoosten de Lauwers verdeeld raken over het beheer van kloosters en hoe abten Emo en Menko op de proef gesteld worden door bijgelovige kloosterlingen en de grillige Waddenzee. 

Deze interactieve 5-minuten verhaaltjes met bezoekers van musea en monumenten zijn te boeken gedurende ongeveer 2 uur. U kunt de volgende personages in 13e eeuws kostuum uitnodigen:

Frauwa van Piloersema (1155-1225), ik ben weduwe van Jord van Piloersema uit een rijke familie van kampvechters. Kampvechters worden ingehuurd om een familievete te beëindigen zonder bloedwraak. Jord en ik zijn het niet eens over de toekomst van onze zonen Addo en Emo. Ik maak me zorgen over de ontwikkelingen in onze tijd. Wat is tegenwoordig het verschil tussen GOED en KWAAD? Ik weet het niet meer...

Oda van Romerswerf (1172-?) - Geboren als Oda van Romerswerf in 1172, als oudste kind van het gezin. Romerswerf omdat het de naam van ons landgoed is. Na mij worden Wikke en Emo geboren. Emo, ook van Romerswerf genoemd, speelt in ons gezin een belangrijke rol, hij is de beoogde opvolger van het bedrijf. Emo’s handelen bepaalt mijn toekomst. Samen met onze slimme neef Emo, die studeerde in Oxford en Parijs, moeten wij een te bouwen klooster op onze ouderlijk grond toestaan. Getrouwd met Adelbert kom ik te wonen in Westeremden op de wierde dicht bij de haven in de Fivel. Dan ben ik de vrouw van een eigenerfde. Adelbert en ik hebben het goed. Tot de grote overstroming ons in grote onzekerheid stort en alles rondom de wierde onder water komt te staan. Mensen en vee verdrinken, het land zal door het zilte water voor jaren onbruikbaar zijn.

Hildegard (1200-1275) - Ik  ben nu 72 jaar oud en non in het vrouwenklooster Rozenkamp, vlakbij Jukwerd. Toen ik 6 jaar was, werd ik door mijn vader 'opgedragen' aan God in het klooster als oblaat. Waarom? Ik had in die tijd hele nare dromen. Mijn vader dacht dat ik bezeten was door de duivel. Knoflook hielp niet, bidden mogelijk wel. Mijn vader vertelde aan de abt dat ik zelf graag in toewijding aan God wilde leven, dat ik heel vroom en gehoorzaam was en vaak bad. Maar ik wilde helemaal niet intreden in het klooster. Wat voelde ik me eenzaam daar zonder mijn moeder, zusjes en onze geit. Hele nachten heb ik liggen huilen. Ik heb ook heel veel weesgegroetjes gebeden. Maar dat hielp niet. Elke maand, tijdens mijn maanstonde, keerde de duivel terug in mijn dromen. Gelukkig mocht ik van abt Emo in het scriptorium boeken kopiëren. Ik vond die Gregoriaanse gebeden en gezangen prachtig, dus dat kopiëren vond ik fijn. Ik werd toch nog gelukkig in het klooster.

Bernardus (1200-1276) - Geboren als Eiteszoon, werd ik later door mijn tweede moeder Minne genoemd. Als 17 jarige heb ik mij opgegeven om met de vijfde kruistocht mee te gaan. Als kruisvaarder heb ik heel slechte dingen gedaan, waar ik de rest van mijn leven boete voor heb gedaan. Ik ben ingetreden in het klooster van abt Emo, kreeg de kloosternaam Bernardus, en werd uiteindelijk kanunnik. Ik ben nu de oudste van het klooster en heb zowel van abt Emo als van abt Menko veel geleerd. Die twee waren heel verschillend. De een heel filosofisch en diep religieus, de ander vooral nuchter en uitermate praktisch. Naast de hoofdtaken als kanunnik – celebreren van missen en verzorgen van sacramenten – heb ik van alles gedaan. Dat betekende vooral onder abt Menko handen uit de mouwen en poten in de klei in onze gezamenlijke strijd tegen de zee! Inmiddels wil het lijf niet meer zo, en doe ik het wat kalmer aan. Ik geef nu vooral geestelijke bijstand, neem de biecht af – ook in het nonnenklooster – en filosofeer wat, in navolging van Emo.